czytelniczka

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) w przedmowie, że Heloiza była jego wzorem. Istotnie co tylko jest w niej nieudanego i nudnego, to skopiował dośd wiernie; jego listy są zbiorem miłosnych wykrzykników, oświadczeń i wyrzutów jak tamte, tylkor że tam jest talent i podobno wielki urok stylu, tu talentu wcale niema, a styl taki, że autor mógł przeko nad swoje czytelniczki, że nasz biedny język jest „niezdolny do wydania nietylko tkliwych uczud delikatnej miłości”, ale do niczego na świecie. Trwa więc ta miłość w listach i w tajemnicy przed ojcem przez czas długi; podżegają ją różne małe wypadki, jedyne jakie są w powieści, jako to balada o Alkarze i Eminie, napisana przez Adolfa, lub taniec przez niego ułożony, którym się Julia zachwyca; muzykę śpiewu i tańca grzeczny autor dołącza do tekstu. Nareszcie ojciec...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Tarnowski, Stanisław 1904. Historya literatury polskiej. T. 4-5, wyd. drugie, przejrz. i dopełn., Warszawa : Słowo
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.