człowiek-odkrywca

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) i autonomicznie względem poznającego podmiotu. Rzeczywistość obiektywna narzucająca się władzom poznawczym spontanicznie, siłą faktu, stanowi dla człowieka zarazem pierwotne źródło „odkryć” i naturalne „środowisko” życiowe — teren jego wielostronnej działalności. W tej perspektywie człowiek-odkrywca jest widziany jako istota bytowo „spokrewniona” z rzeczywistością względem niego zewnętrzną, niezależną odeń ale dostępną jego racjonalnej penetracji — a więc „dorzeczną” — „intelligibilną”...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Znak - Znak (Kraków)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.