deklamatoryczny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Czy transakcentowano jeden z nich (jak twierdził Siedlecki)? Czy traktowano rzecz jako konwenans i wymawiano tak, jak się wymawia w języku rozmowy, zadowalając się odległym podobieństwem spółdźwięczności (co zdaje się mniemać Zawodziński)? Czy też wyzyskiwano różne możliwości deklamatoryczne dla zatarcia różnicy (w duchu przypomnianych przez autorkę wywodów Wóycickiego z Formy dźwiękowej, s. 92)?12 Autorka najbardziej się zbliża do poglądu Zawodzińskiego...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Borowy, Wacław 1952. Studia i rozprawy. T. 1-2, Wrocław : ZNiO
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.