diaboliczność

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Wierciła się za drzwiami nowej lokatorki jak oszukiwany diabeł w teatrze, daremnie czekała, aż jej godzina wybije, aż będzie mogła porwać jesienią tę kobietę do opery. Łudziła się, że „będzie, biedaczka, osamotniona11. Nie mówiła tych słów z lubością rozlaną na twarzy i z piekielnym błyskiem w oczach, przeciwnie, ze szczerym współczuciem. Diaboliczność Miklasowej, jeśli można to było tak nazwać, nie była cechą uświadomioną, nie wcielała się w maskę Mefistofelesa z opery, bo w rzeczywistości, myślała Ewa, nie ma takich masek i żadna obskurancka bestia nie uświadamia sobie własnej złośliwości, prawdziwego sensu swoich słów i ruchów i swoich postępków...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Ważyk, Adam 1956. Mity rodzinne, Warszawa : Czytelnik
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.