dominantowo-toniczny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) w średniowieczu jako dysonanse. Punktem wyjścia tych zmian było powstanie —► fauxbourdonu (ok. 1430, szkoła —► burgundzka), a w XVI w. wykształcenie zależności dominantowo-tonicznej i wprowadzenie chromatyki (C. de Rore, L. Marenzio) przyczyniło się do wyraźnego przezwyciężenia systemu modalnego. Świadomość koncepcji harmonicznej doprowadziła do wykształcenia norm dotyczących techniki polifonicznej i traktowania konsonansu i dysonansu, a tym samym prowadzenia głosów, w ramach wokalnego 4-głosu (a w XVI w. 5-głosu), którego podstawą stawał się głos...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
WEP PWN 1962-1970. Wielka encyklopedia powszechna PWN. T. 1-13, Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.