dramat-partytura

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Wolno sądzić, że w całym ćwierćwieczu dramaturgii Różewicza rzecz zatytułowana Stara Kobieta wysiaduje (przypominamy datę: 1968) wyznacza cezurę najwyraźniejszą, urzeczywistnia bowiem globalną diagnozę kulturową w scalonej, przedmiotowej \vizji scenicznej i jednocześnie finalizuje najbardziej uporczywe, od lat trwające eksploracje autora w dziedzinie dramatu-partytury. Nowy okres zapoczątkuje w sposób równie wyraźny i znaczący dramat Do piachu (powst. 1972). Między tymi dwoma tytułami i dwiema datami rozciągałby się zatem kolejny czteroletni „okres przejściowy”, który nie jest wszakże czasem milczenia...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kelera, Józef 1989. Panorama dramatu. Studia i szkice, Wrocław : Wyd. Dolnośląskie
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.