drogo-ulica

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) odmienny co do swych rezultatów proces pojęciowania. Zostały w tym opisie wprowadzone obiekty i cechy, na które w zastanym języku nie ma nazw, na przykład: (a) leśna droga przedstawiająca się wzrokowi jako ulica, ponieważ noc zakrywa szczegóły właściwe lasowi, a reflektor wydobywa jedynie ścianę drzew podobną do miejskiej ściany domów; można by na ten przelotnie uchwycony obiekt utworzyć nazwę ‘nocno-leśna drogo-ulica’, ale po co takie dziwolągi, gdy zwrot taki jest językowi zbędny, a dla oddania obiektu tak ulotnego wystarczy metafora; (b) słupki milowe, które się jawią z cechą nieobecną u nich za dnia, cechą o pewnym rysie niesamowitości (duszki), która wyrasta z przeczuć narratora, przejawionych w jego sennym koszmarze poprzedzającym opisaną scenę; podobny niepokój wyraża się w nieuzasadnionym pędzie, który narrator odczuwa jako niebezpieczny, ale jakaś apatia, znów symptom niepokoju, przeszkadza mu w zwróceniu uwagi kierowcy; gdyby się uprzeć nazwać jakoś ten niepowtarzalny i dotąd nienazwany rodzaj niespokojnego pędu w ciemności, trzeba by nowego słowa (np. ‘ciemnopęd’), ale znowu lepiej się sprawią literackie me...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Marciszewski, Witold 1991. Logika z retorycznego punktu widzenia, Warszawa : Zakład Semiotyki Logicznej UW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.