duch-istota

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Wspomniałem o jego atrakcjach językowych. Pewna inteligentna Francuzka zadała mi pytanie: jak bym określił istotę, ducha (le génie) polskiego języka? Duchem, istotą języka francuskiego jest według niej „la concordance des temps”, konstrukcja logiczna czasu. Otóż duchem-istotą polszczyzny jest zdolność przetwórcza słów. Prawdziwy zakres słowa pies polega na tym, co można z tym słowem zrobić. Pies jest surowcem, który się obrabia, albo dopiero przy pomocy przyrostków nadaje mu się pożądaną wartość znaczeniową: staje się pieskiem,psinką,psiurkiem,pieseczkiem, psiaczkiem, piesiuniem czy piesiem. Poza tym można spsieć, mieć pieski...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Zapis - Zapis (London)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.