dwugwarowy

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) § 98. Oddźwięcznienie wsteczne v, v zaszło zapewne równocześnie z oddźwięcznieniem wstecznym innych spółgłosek dźwięcznych (patrz niżej), choć oczywiście nie można tego twierdzić stanowczo wobec faktu, że np. w języku słowackim, gdzie inne dźwięczne oddźwięczniły się w tych samych warunkach, co w polskim, v w formach takich, jak dievka, drevko etc. (do dziś dwugwarowe, bliskie niezgłoskotwórczemu jz) pozostało dźwięczne. Ursyn w swojej gramatyce łacińskiej z r. 1592 pisze w ustępie „Orthographia Polska” o literze w: „Na końcu słów a czasem wśrzodku brzmi jako/: obłów twego myśliwca trwały". Dobór słów świadczy, że trzeba, je czytać obłóf tfego...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Stieber, Zdzisław 1966. Historyczna i współczesna fonologia języka polskiego, wyd. 4, Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.