dystynktywność

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) § 44. Niewątpliwie w ogromnej większości wypadków zgłoskotwórcze i niezgłoskotwórcze i pozostają do siebie w świetle «kryterium dystrybucji (a więc i dystynktywności) w stosunku wariantów pozycyjnych tego samego fonemu, przy czym wariant samogłoskowy „i” ma jeszcze dwa podwarianty: wąski (główny) i szeroki (y). Wariant zgłoskotwórczy jest możliwy a) w nagłosie (też jako spójnik i), b) po spółgłosce (ty, mi, być, pił). W innych pozycjach, tj. a) przed samogłoską, b) po samogłosce (oczywiście też...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Stieber, Zdzisław 1966. Historyczna i współczesna fonologia języka polskiego, wyd. 4, Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.