dziecko-dusza

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) W tomie Matka odchodzi nie tylko sam zostaje dzieckiem zmarłej, ale matka w końcu staje się dzieckiem-duszą swego syna-poety. Różewicz nie wyrzuca matce, że urodziwszy go, skazała na śmierć. „Umiera / z raną / zadaną przez urodzenie”. Są jednym cierpiącym ciałem. I jedynie poeta może to wypowiedzieć. „To jednak co trwa ustanowione jest przez poetów”...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Janion, Maria 2000. Do Europy – tak, ale razem z naszymi umarłymi, Warszawa : Sic!
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.