dziobiec

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) tym informację o alternacji ą j ę (trąbić — trębacz, s. 100) trzeba przenieść do akapitu poświęconego omówieniu alternacji w derywatach odczasownikowych z sufiksem -acz, gdzie harmonizowałaby z przykładem rębacz, ewentualnie, zachowując to samo miejsce, interpretować rzeczownik trębacz jako derywat desubstantywny. Para rzeczowników wieś — wioska (cytowana obok sień — sionka) nie jest dobrym przykładem na alternację ej o, ponieważ zachodzi tu wymiana oj o (s. 118). W rzeczownikach wądolec, dziobiec {icądól, dziób) brak alternacji ój o. W Popielec mamy wymianę o j e (s. 64). Może niepotrzebnie wprowadza się morfonologiczną postać przyrostków -oc- (s. 92), -ok- (s. 112), skoro w wielu innych wypadkach podaje się je w zapisie ortograficznym, a na s. 174 mówi się o sufiks(oidz)ie -c-. Katomiast uwzględnienie morfonologicznej...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Polonica - Polonica (Wrocław)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.