dziwaczno-komiczny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) łem było dawać wieczory, a więc potrzebowała salonów. Biedny „Kosiunio”, bo tak męża zdrobniale nazywała, musiał się zawsze zadawalniać jakimś małym, skromnym pokoikiem, prawie po studencku umeblowanym. O głupocie i złośliwości Ziemiałkowskiej trzeba by pisać całą epopeję; najchętniej bym o niej nie pisał, ale ostatecznie zajmowała ona pewne dziwaczno-komiczne stanowisko i długie lata w Wiedniu o niej mówiono. Anegdotki o Ziemiałkowskiej stały na porządku dziennym każdego polskiego zebrania. Za młodu miała być ładną, ja ją pamiętam...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Chłędowski, Kazimierz 1957. Pamiętniki. T. 1-2, Kraków : Wyd. Literackie
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.