dziękczynnie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) tyni“. Cokolwiek wszakże artysta odkrywa i wiąże, wszystko co mu się udaje, zawdzięcza on nie własnej rozwadze, lecz wyższej potędze; w stos, pracą mozolną ułożony, piorun musi uderzyć, aby jasny płomień wybuchnął. Każda więc rzecz prawdziwie udatna musi być nadana, winna być radośnie przyjęta i dziękczynnie czczona jako dar łaski. W rzeczy samej, nastrój radosnej wdzięczności przenika całe życie i działalność Goethego. A w parze z wdzięcznością idzie mocna ufność w rozum, tkwiący u podstawy rzeczy, wiara jako silne uczucie pewności o teraźniejszość i przyszłość, płynąca z zaufania do niezmiernej, przemożnej i niezbadanej istoty; z tego źródła pochodzi też to, „czego nikt z sobą na świat nie przynosi, a od czego przecież wszystko zależy, aby człowiek pod każdym względem był człowiekiem“: pokora...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Eucken, Rudolf 1914. Wielcy myśliciele i ich poglądy na życie. Zagadnienie życia ludzkości w rozwoju dziejowym od Platona do naszych czasów, przeł. A. Zieleńczyk, Warszawa : Nakł. H. Lindenfelda
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przysłówek

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.