dłoń-kwiat

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) nej, naiwnej prostoty. Rysy słodkie i wyniosłe, wiotkie jak kwiat kibicie, ciężkie brokaty szat, chrzęstliwych i sztywnych nawet na oko, włosy czasem gładko kryjące kwietne płatki policzków, a czasem spływające misternie na głęboko obnażone, królewskie ramiona — i dłonie. Dłonie-kwiaty, dłoniemarzenie, dłonie wydłużone i smukłe, wypieszczone i tajemnicze, dłonie, mające swoje własne milczenie i wymowę, dłonie, do których piękności przypadają bezwolnie oczy, pragnąc odgadnąć ich umarłą, skutą sznurem rzeźbionego różańca tajemnicę...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Szpyrkówna, M. H. 1928a. Będziesz maleńką. Powieść, wyd. 4, Warszawa : Wyd. Pisarzy Współczesnych
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.