długachny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) A pan Bohdziewicz, to z domu nie wychodzi, gdzie tam, nawet z pokoju... A jak kto przyjdzie, to przez szparkę i już myk, i zmyka. Babcia mówi, że koszyki plecie, ale gdzie tam koszyki? On radio ci tam ma... — karuzelę? — może i karuzelę, a może nożyce takie długachne, że słońcu wąsy może ucinać... aaalbo i nogi...“...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Rychlewski, Janusz 1949. Człowiek z gutaperki, Warszawa : Gebethner i Wolff
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.