długokadłubowy

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Charakterystyczną grupę słowotwórczą słownictwa utworów Wyspiańskiego stanowią wyrazy złożone. Należą tu przede wszystkim ze względu na liczebność złożenia przymiotnikowe. Są to przeważnie na wzór antyczny użyte, często naśladownicze epitety stałe, np. gromólice (W I 385); gwiazdolica (Ak II 371); „ptak ponso-pióry” (H XV 115); „zorze różobłyskie” (Lei I 84); złotobrewa (L I, I 1102); „kobierzec złotolistych szmat” (N IX 306); czarnoskrzydły (Ak II 611); „tygrysów długokadłubowych” (M 273); „pani... krasnolica” (L I, I 964); „córkę... pięknolicą” (N III 296); „siostry płomiennolice” (N IX 255); „rzucę tarcz strasznolicą” (N I 179); „jutrznia... różano-kolora” (A VII 47); „Eos różano-włosa” (W III 790); (czworoprząg się zbliża” (A V 36); „skłdn... górokresny” (K LXXXIII); „wybuch gromopłodny” (K LXXXI); „tarcz gromowładną” (N I 429);...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Klemensiewicz, Zenon 1961. W kręgu języka literackiego i artystycznego, Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.