eddyjski

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) w. 189. Język pieśni eddyjskich i skaldyjskich, który bywa zazwyczaj niesłusznie określany mianem języka staroskandynawskiego, jest w istocie językiem dawnej Nor wegii i wysp zasiedlonych przez Norwegów, zwłaszcza Islandii. Dawni Islandczycy nazywali sami ten język — w poczuciu jego pochodzenia — mową norroena, tj. norweskim, a nie nordyjskim, czyli staroskandynawskim...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Tegnér, Jezajasz 1957. Frithiofowa saga, przeł. S. Wałęga, Wrocław ; Kraków : ZNiO
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.