enharmoniczny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) pani Sand i wielu osób — do dziś dnia jeszcze — typ muzyki z epoki Mozarta, charakterystyczny przez swą łatwą melodyjność i proste harmonje, stał się synonimem „zdrowej“ twórczości, wszelkie zaś przejścia chromatyczne i enharmoniczne, oraz śmiałe używanie dyssonansów uważa się za chorobliwośc kompozytora, jest tylko z fałszywych wyobrażeń wysnutym przesądem — w rzeczy samej zaś jest owa przemiana stylu postępem naprzód w rozwoju sztuki, zdobyczą nowych środków wyrazu...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Opieński, Henryk 1925. Chopin, wyd. 2, Lwów ; Warszawa : Książnica-Atlas
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.