figuralno-historyczny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) (ukończony w 1860 r.). Dzieło to o 648-iu miniaturowych figurkach, to nie tylko niezastąpione studium kostiumologiczne (odpowiednik plastyczny w pewnej mierze dykcjonarza Ł- Gołębiowskiego1), ale także obraz obyczajowości w przeciągu 5-iu wieków, obraz, w którym człowiek przedstawiony w zespołach figuralno-historycznych, żyje indywidualnym życiem, ma swoje „historyczne“ oblicze, tworząc jednocześnie zbiór typów dobranych według czasów, warstw społecznych i odrębnych zwyczajów w modzie i akcesoriach. W „Ubiorach“, powtarzających pozornie schemat w tematach takich jak dwór, duchowieństwo, magnaci, szlachta, mieszczanie, uczeni, rycerstwo, cechy i bractwa, żydzi czy włościanie, rozpoznać możemy znane z grobowców, pomników i płyt, z obrazów, rycin w kronikach i kodeksach, z medali, pieczęci, z witrażów, sztychów i drzeworytów — portrety i wizerunki królów, możnowładców, duchownych, uczonych i in., zapełniających później wielkie kompozycje histo...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
OchrZab - Ochrona Zabytków (Warszawa)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a tergo