fujarkowy

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) nie może nurt struty twej rzeki. — Morze z wstrętem się cofa* gdy puhar jej pije“. Całą swą tkliwość zużyła poetka na pożegnanie się z wierzbą w Prato. Obie tułaczki na rozdrożu, obie płaczą przeminionej wiosny i miłości, obie zabłąkane w obcą, cudzą dal. „Jedno po nas też zostanie, — gdy się skończym już, — fujarkowe ciche granie — w echach pól i dusz“. Te fujarkowe, ciche tony są też najmilszem brzmieniem w wierszach 0 Italji — poza Rzymem. Niedarmo (według własnego wyznania poetki w Echach florenckich) Lenartowicz uznał w niej godną spadkobierczynię swej lutni...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Sinko, Tadeusz 1923. Echa klasyczne w literaturze polskiej, Kraków : Nakł. Krakowskiej Spółki Wydawniczej
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.