gburny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) omszałych,' twardych i chropowatych. Początkowo nawet zrozumieć i połapać się w osnowie sprawia mozół pewien i odstręcza. Ale niech tylko zacznie czytelnik - przeciętnik czytać na głos, miarowo, powoli takiego „Kaszubę pod Widnem“, a wnet szorstkie, gburne, gminne dźwięki mu delikatnieją, stają się przystępniejsze, znane i swoje, zdania i okresy nabierają przejrzystości, jasności i oto z grudy narzecza pomorskiego wyłania się czysty kruszec doskonałej, nieco archaioznej, nieco regjonalnej, ale rdzennie chłopskiej, rasowej polszczyzny z nieprawdopodobnie maleńkim procentem źródłosłowów obcych i rzecz zdumiewająca z minimaleńkim odsetkiem dźwięków teutoóskich...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Nowaczyński, Adolf 1922. Góry z piasku. Szkice, Warszawa : Nakł. Polskiego Posterunku Wydawniczego „Placówka”
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.