gębowatość

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) kie policzki, wśród których rozsiadły się rysy przeważnie jakby nie dokończone, jakby nie dopracowane albo znów przesadnie wyostrzone, prawie agresywne w swojej podskórnej strukturze, twarze dobre na „po śmierci”. Przypominali niejako dzieje ziemi, tektonicznymi uskokami poznaczonej w pagóreczki i zapadłości, ptasią knurowatość, roślinne narośla czy wulkaniczne gruzły, a od tego częstego u nas wyglądu odbijała gębowatość zwykła, niczego 165 nie przywodząca wyobraźni, uciekająca oku, prawdziwa rzecz pospolita człowieka. Może dlatego zabijali nas Niemcy z taką ochotą i skwapliwością, że nie jesteśmy piękną rasą? Może to, co pisał...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kościałkowska, Janina 1992. Łódź bukowa, [wyd. drugie], Wrocław ; Warszawa ; Kraków : ZNiO
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.