hiena-wilkołak

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) skowyt, wrzask i chichot, że ludziom przesądnym całkiem naturalnie wydaje się, jak gdyby szalały wszystkie diabły w piekle. Ponadto hiena ta napada tylko na słabych, śpiących i bezbronnych (oczywiście jeszcze lepiej, gdy ofiara jest związana) i prócz tego nieraz za dnia wpada do domów i porywa malutkie dzieci. W ogóle dzieci to najmilszy przysmak hieny-wilkołaka...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Sałtykow-Szczedrin, Michał 1950. Kukły i ludzie, przeł. S. Pollak, Warszawa : KiW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.