idealno-przedmiotowy

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Mówiąc więc, że u Platona pojęcie to tyle, co wyraz istoty rzeczy, nie można istoty czy istotności rozumieć w sensie pitagorejskim jako mra iąv vAr\v, jako czegoś substancjalnego w rzeczy. Pojęcie jest tu raczej formalnym wyrazem idealno-przedmiotowych relacji wewnętrznych i zewnętrznych w rzeczach, jest znakiem i ujęciem tego, czym one „są” i czym „stają się” w swoim „bycio-niebyciu”. Dlatego myślenie —• według Platona — polega na koyiteotflm, doiłkojy, według klas ogólności pojęć, za pomocą których daje się umysłowo-formalnie ujmować „byto-stawanie się” rzeczy i dzięki czemu Platon chce przezwyciężyć heraklitejsko-eleacką sprzeczność między nieustanną zmiennością i byto-niezmiennością i móc zarazem znawczo wpływać na kształtowanie świata rzeczy w jego odniesieniach idealno-empirycznych. Teoria liczb jako...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
SFil - Studia Filozoficzne (Warszawa)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.