ideo-realność

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) wi. Filozaficzny język średniowieczny był niewątpliwie pochodzenia antycznego, ale kiedy Zachód częściowo pogrążony w ruinie, a w większości swych obszarów ledwie się budził umysłowo, to jego pierwsi myśliciele tworzyli etymologiczne elementarze teoretycznego wysławiania się łacińskiego i uczyli poprawnego językowo ujmowania i zarazem ideowo zaangażowanego wyrażania myśli. Język był dla niej nie tylko okrywą czy retorycznym chwytem, ale jej uprzedmiotowianiem i podstawą jej ideo-realności nawet wtedy, gdy w słowach upatrywano umowne jedynie, lecz w oparciu o tę realność, nazwy. Język wielkich sporów filozoficznych średniowiecza stawał się językiem często tych samych sporów 534...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Legowicz, Jan (red.) 1979. Historia filozofii średniowiecznej, Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.