imperfekt

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) a) użycie form liczby podwójnej musiało z pewnością być i intensywniejsze i konsekwentniejsze; innymi słowy, rzadziej występowały zastępczo formy liczby mnogiej; b) bezokolicznik, im dalej wstecz, tym częściej miał -ci, aż do epoki wyłączności tego pełniejszego zakończenia, kiedy zresztą było jeszcze -ti; c) znacznie częstszy był aoryst i imperfekt, proporcjonalnie rzadszy zaś „nowy”, złożony czas przeszły; d) proporcja znaję-umieję : znam-umiem — im dalej wstecz — wzrasta na korzyść formy „nie ściągniętej” aż do zupełnej jej jedyności...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kultura - Kultura (Paryż)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.