impresor-nakładca

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Znane przedmowy i dedykacje w drukach polskich początku XVI w. < przywykło się traktować jako wyraz patriotyzmu i niemal kultu cudzoziemców-drukarzy dla języka polskiego. Tadeusz Ulewicz w szkicu O reklamie wydawniczej w pierwszej połowie XVI wieku, krakowskich impresorach-nakładcach oraz o polskich listach dedykacyjnych j oficyny Wietora3 dowiódł, że drukarzami kierowały inne, realne, kupieckie, reklamowe motywy. Istotnie wobec materiału, jaki przedstawił autor, nie warto podtrzymywać podręcznikowych frazesów o rozmiłowaniu drukarzy w mowie polskiej, ale warto może wysunąć przypuszczenie, że motywy kierujące drukarzami były bardziej skomplikowane: dobrze pojętemu interesowi własnemu nakładcy mogło towarzyszyć humanistyczne zainteresowanie językiem narodowym...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
RLit - Rocznik Literacki (Warszawa)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.