inoplemieniec

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Brunet okazał się człowiekiem inteligentnym, mówił zwięźle i rzeczowo, ku mojemu zdziwieniu. Przez pierwszych bowiem parę godzin niewiele więcej powiedział, niż swoje „Toczno tak, Platon Siergiejewicz“, widziałem w nim pokornego czynowniczka z Czechowa, brakowało tylko respektownego „s“ na końcu słów. Nieraz to zresztą stwierdzamy: w stosunkach z inoplemieńcami stawiamy między nami i nimi ekran postaci powieściowych, który wypacza widzenie realnych ludzi...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Wat, Aleksander 1977. Mój wiek. Pamiętnik mówiony. Cz. druga, Londyn : Polonia Book Fund Ltd.
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.