jarmarcznik

Słowo poświadczone w fotocytacie:

(...) — Wyśta syćkie gulony suki niewarte! — mówił na jarmarku gospodarz ze Szarbi, odcinając się mieszczanom skalbmierskim. [...] 83 Autorstwo niepewne, przypisywane Janowi Dzwonkowskiemu, wyd. w r. 1612.: Pełny tytuł: Peregrynacyja dziadowska zwłaszcza owych jarmarczników trzęsiglowów: w' który sposób zwykli bywać na miejscach świętych, nie tykając tych, którzy sprawiedliwym karaniem bożym nawiedzeni, przy kościelech abo w> szpitalach siedzą...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):

Lokalizacja ekscerptu na stronie:

Adres bibliograficzny:

Jakubowski, Jan Zygmunt 1988. Trwałe przymierza, Warszawa : PWN

Etykiety gramatyczne poświadczenia:

rzeczownik liczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.