kobieco-sprytny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) rałem ich gryzmoły, kreślone na kartkach papieru. Potwarze i oszczerstwa, brudne inwektywy, oto stały plon koryfeuszy polskich tuiaczów. Pokazywałem ci też kartkę Juliusza, członka naszej sekcji. Nic byś nie uczytał z jego twarzy, zawsze obojętnej, bladej, kobieco-sprytnej. Na kartce napisał: „A może dramat o Robespierze? O polskim Robespierze, który ongiś wzgardzoną koronę kładzie na głowę króla. Pyszny, namiętny, zbrukany hańbą... polski, tułaczy Robespierze!” — Deklamowaliśmy, widzisz Lambra, a teraz Lambro...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Znak - Znak (Kraków)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.