kobuzi

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Figura „sucha, wymokła, zawędzona, przedłuża się długą bocianią, naprzód wysuniętą szyją, a kończy głową spłaszczoną na skroniach i policzkach, co tem wydatniejszym czyni nos pana mecenasa kobuziego kształtu z bogatym na końcu rubinem”. Figura m; żerna, nic nie mająca wspólnego z prześwietną pa lestrą szlachecką, która się naprzód wysunęła, pieniacz, „czyhający na zjazdy, zajazdy, inkwizycye”...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Zyndram-Kościałkowska, Wila 1907. Szkice literackie. I. Ignacy Chodźko, Warszawa : Druk. Ed. Nicz i S-ka
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.