koń-bohater

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) W kompozycjach historycznych, szczególnie w scenach bitew, krytyk przypisywał malarzowi intencję równorzędnego ustawiania konia-bohatera i człowieka-bohatera, a czasem nawet wysuwania pierwszego przed drugim. Widać to również w stylistycznych zabiegach, np. przedstawiając „artystyczne upodobania” Kossaka wymienia je w następującym porządku: „wyrażenie różnych typów konia i rozmaitych temperamentów ludzi, którzy na nim siedzą” (170), albo „koń i rycerz wyrażają tę potężną, sławną w owe czasy siłę ramienia i bezwzględność czynu” (165). W opisach żołnierzy i sławnych bohaterów pol...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Olszaniecka, Maria 1984. Dziwny człowiek (O Stanisławie Witkiewiczu), Kraków ; Wrocław : Wyd. Literackie
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.