kościół-świątynia

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) jęciom. Malutkie domowe „kościołki“-izdebki, gdzie wszystko jest tak proste, biedne, nagie i bratersko-ciasne, ciepłe, przytulnie-miłe, tylko wewnętrznie olbrzymie, straszne, bo On sam dopiero co był tu i może znów niedługo będzie — bo zawsze niewidzialnie jest tu obecny (parousia) — te malutkie kościółki zupełnie niepodobne są do naszych olbrzymich, wspaniałych i zimnych kościołów-świątyń. Gdyby jeden z tych „ubogich Pańskich“, Bożych dzieci, nagle ujrzał się w takim kościele — w rzymskim św. Piotra, czy św. Zofii — to jakżeby się zdziwił, przeraził, omal nie zapłakał ze strachu, jak płaczą malutkie dzieci; pamiętnych swych zapisków — ścisłym pismem aramejskim pisanych na strzępkach papirusu czy pergaminu, wybrudzonych od czytania, ale jakimi łzami oblanych, jaką miłością opromienionych— swych „Ewangelii“ nie poznałby w księdze olbrzymiej, ciężkiej, prawie nie otwierającej się, okutej w purpurę, złoto i drogocenne kamienie — w naszej kościelnej Ewangelii...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Mereżkowski, Dymitr 1937. Jezus nieznany, przeł. J. Horzelski, Warszawa : Powszechna Spółka Wydawnicza „Płomień”
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.