krytyk-ignorant

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) s. 27 w. 16—20 od góry Aluzja do ostrego ataku K. Zfalewskiego] na krytyków-ignorantów, w nrze 228 „Wieku“ z r. 1876. Między innymi w artykule tym czy* tamy: „...czy w życiu swoim czytali coś więcej oprócz komedii Sardou i Augiera (rozumie się w przekładzie) i czy mają wyrobione pojęcie o tym, co jest komedia, a co dramat — co typ, a co charakter — co kontrast dramatyczny — co farsa, a co komedia. Spró...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Prus, Bolesław 1954. Kroniki. T. 3, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.