król-uzurpator

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) W tej kronice Szekspir przenosi widza w ostatnie lata panowania Jana bez Ziemi. Sztuka jest niejako interludium i pewnego rodzaju komentarzem do pierwszej tetralogii, mimo że jej akcja rozgrywa się w znacznie wcześniejszym okresie historycznym (1199—1216). Z tą samą siłą i głębią co w „Ryszardzie III” poeta maluje sylwetkę króla-uzurpatora. Król Jan zagarnął koronę, odbierając ją synowi swego starszego brata Geoffreya, Arturowi (a na imię to Tudorowie byli szczególnie uczuleni). Na skutek zatargu z Kościołem o nominację arcy...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Szekspir, Wiliam 1973. Dzieła dramatyczne. T. 1-6, wyd. 3, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.