król-zdrajca

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) i Aleksandra I. Niektórzy dobrzy Polacy sarkali widząc te portrety: jak można w domu polskim trzymać wizerunki króla „zdrajcy” i cara moskiewskiego?! Pan Irteński odpowiadał dobrotliwie: Panie kochany, to nie król-zdrajca i nie car moskiewski, ale Bacciarelli i Lampi. Pod portretami dwa kandelabry brązowe Leblanca. Na skrzyni gdańskiej pokrytej złocistą makatą dwa ciężkie tomy biblii ks. Wujka z ilustracjami Gustawa Dorćgo. Ilustracje były niewyczerpanym źródłem wzruszeń. Same sceny potopu co były warte! Np...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Pawlikowski, Michał K. 1959. Dzieciństwo i młodość Tadeusza Irteńskiego. Powieść, Londyn : B. Świderski
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.