kyca

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) miejscowych, RAF, Kraków 1935, t. 64, z. 2, str. 23, uznał nawiązanie terminu do chyż rybackich za „jawny nonsens**, dowodził natomiast pokrewieństwa jej z nazwą „Kcynia**. Ostatnio z pomysłową koncepcją wystąpił M. Rudnicki, Szkice z kultury lechickiej, SO t. 18 1947, str. 235 nn., odrzucając wprawdzie „chyżę“, ale tłumacząc wyraz „kyca“, od którego jego zdaniem mają pochodzić Kicini — Kycini, a również kycyni(a), jako „chata, dom“, a stąd „kraj, ojczyzna, zamieszkana przez mieszkających** w owych kycach. Stąd ma pochodzić niem. Kietz. Koncepcja ta oznacza zastąpienie wyrazu „chyża**, od którego mieli pochodzić Kicini, innym wyrazem, ale treść znaczeniowa nazwy pozostaje ta sama i z tej strony nie traci aktualności zagadnienie, czy Kicini byli ludem rybaków...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Łowmiański, Henryk 1953. Podstawy gospodarcze formowania się państw słowiańskich, Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.