liberalność

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) venit“. Kochanowski, jak poeci starożytni, zwłaszcza rzymscy, i jak humaniści, uważał naśladownictwo (imitatio) za obowiązujący współczynnik twórczości; jak Kallimach, mógł o sobie powiedzieć: nie śpiewam niczego, na cobym nie mógł przytoczyć świadków, czy wzorów starożytnych, a w wyborze tych świadków godził się z Afranjuszem (Compitalta prol.): „Fateor, sumpsi non ab illo modo (se. Menandro), sed ut quisque habuit, conveniret quod mihi“... Z tą liberalnością humanistycznego sumienia muszą się liczyć dzisiejsi objaśniacze, by w przytaczaniu źródeł i wzorów nie poprzestawać na poetach augustowskich, lirykach greckich i antologji, ale wertować nawet dla objaśnienia pieśni także satyryków i prozaików rzymskich...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Sinko, Tadeusz 1923. Echa klasyczne w literaturze polskiej, Kraków : Nakł. Krakowskiej Spółki Wydawniczej
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.