litkupowy

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Grzech wie, jaki to był trunek: kwaśny, gęsty, śmierdział dziegciem; żadnym żywym sposobem nie chciał iść w gardło! Rozsierdzili się biesi. „Jakiż mi, waszeć, wykwintniś! Popsuła mu się gębusia na sejmikowym węgrzynie albo w Gdańsku na litkupowym francuzie. Krzywi się mościom pan nasz maślacz. Myć też to przecie starsza szlachta! Przecież my coś godniejszego, a nie kąsa nas w język“. Buch mnie...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Ossoliński, Józef Maksymilian 1970. Wieczory badeńskie czyli Powieści o strachach i upiorach [...], Warszawa : Czytelnik
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.