mertanie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Pod względem sensu jest to zupełnie poprawne, ale gdzież podział się pełen grozy nastrój balladowy oryginału? Niepoważną czynnością „mertania ogonem” rozproszył go „wilkołak” zupełnie! — Jak tu groza w komikę, tak powaga w rubaszną ordynarność przechodzi czasem w Morsztynowskim przekładzie Cyda Corneille’a...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Borowy, Wacław 1952. Studia i rozprawy. T. 1-2, Wrocław : ZNiO
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.