misjonarz-towarzysz

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Odtąd, ze skalistych gór Kastylji i z lesistych stoków Portugalji, poczynają spieszyć za Ocean coraz liczniejsze zastępy konkwistadorów. Spieszą, żądne złota i przygód. Na szczęście z katolickich wychodzą narodów! Więc i duch katolicki hamulce kładzie na ich nienasycone żądze, rozprażone ogniem południowego słońca. Misjonarze-towarzysze przypominają im niestrudzenie, że dzicy, czerwonoskórzy tubylcy, to ludzkie istoty, co duszę mają nieśmiertelne. Nie wolno ich Więc uciskać i wyzyskiwać! Sami zaś owi mężowie Boży stają się dobroczyńcami rozlicznych szczepów indjańskich...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Posadzy, Ignacy 1935. Drogą pielgrzymów. Wrażenia z objazdu kolonij polskich w Południowej Ameryce, wyd. trzecie, Potulice : Nakł. Seminarjum Zagra­nicznego
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.