mistrz-mistrzów

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Dla Norwida znamienne są oparte na wzorach biblijnych struktury wartościuj ąco-superlatywne z dopełniaczem (czasem pozornie) tautologicznym, z których parę już cytowałam (Bóg-bogów, Mistrz-mistrzów, Ojciec-ojców, Duch-duchów, Słowo-słowa (II 476). Dochodzi w nich do zderzenia dwóch znaczeń czy też referencji każdego z tych wyrazów: Boga jedynego — i bogów, Mistrza boskiego — i mistrzów ludzkich itd. Pojawiają się one (choć rzadziej) i u innych romantyków (np. żywioł-żywiołów u Mickiewicza), podobnie jak superlatywne formy przymiotników substantywizowanych Najdroższy, Najbliższy, Najwyższy, Najmiłosierniejszy...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kreja, Bogusław (red.) 1999. Tysiąc lat polskiego słownictwa religijnego, Gdańsk : UG
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a tergo