mnich-wagant

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Wiemy jednak skądinąd, że kryzys materialny wielu ówczesnych klasztorów sprowadził ich konwenty na śliskie tory żebractwa. Pozwalało ono niejednemu z mnichów wyłudzić od wiernych tak obfitą jałmużnę, że umożliwiała mu prowadzenie życia w zbytku. Tak więc coraz częściej występował paradoks: „Ubóstwo pozostało cechą wspólnego życia konwentu, bogactwo stało się natomiast cechą osobistego życia mnicha“. W tych warunkach wzrastała liczba mnichów-wagantów, wśród których obok jednostek opuszczających klasztor dla żebraniny spotykało się również osoby skłócone z władzami zakonnymi i nie mające najmniejszego zamiaru powrotu do swego konwentu. Ten stan rzeczy sprzyjał masowemu...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Piwarski, Kazimierz (red.) 1961. Szkice z dziejów papiestwa, Warszawa : KiW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.