mnich-zakonnik

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Bez wątpienia dobrym mnichem-zakonnikiem był ten, którego dochowane źródła zwą Deo deuotus, pobożnym i pluribus commendandus, wielu godzien zalecenia. Źródła te ukazują go jako hojnego protektora fundacji kościelnych i gorliwego stronnika reformy... Wincenty był dysponentem...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Więź - Więź (Warszawa)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.