mroczno-ponury

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) analizą bez końca. Trzeba się zatrzymać przed tą granicą, za którą się kończy konkretny, społeczno-życiowy sens wyrazu. Ważne jest to, co chcemy powiedzieć o jakimś określonym, konkretnym człowieku, którego nazywamy mroczno-ponurym. Ale wypadalibyśmy z życia w świat fikcji, gdybyśmy medytowali nad takim określeniem in abstracto, traktując jego składniki jako jakieś obiektywne byty i dążąc do ich zhierarchizowania w jakimś innym planie niż plan życia, rzeczywistości. Jak widać, można od ortografii przejść nie...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Doroszewski, Witold 1966. Wśród słów, wrażeń i myśli. Refleksje o języku polskim, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.