mędrzec-nauczyciel

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) W sztuce pierwotnie wyobrażano B. za pośrednictwem symboli. Pierwsze przedstawienia B. w postaci ludzkiej pojawiły się na pocz. I w. n.e. w sztuce Gandhary, w wyniku przekształcenia hellenistyczno-syryjskiego typu wizerunku Apollina. Klasyczne schematy przedstawienia B., powstałe w IV-VII w. w Mathurze i Sar- nath (-*• indyjska sztuka), wyobrażały B. jako doskonałego mędrca-nauczyciela w postawie stojącej łub siedzącej, w drapowanych szatach mnicha, z włosami zebranymi w rodzaj koka (ushnisha) i z okrągłą wypukłością na czole (urna); częstym elementem jest aureola (prabhamandala); w postawie stojącej wyróżnia się 2 zasadnicze pozy: abhanga (poza frontalna) i tribhanga (trzykrotne przegięcie ciała); o odmianach pozycji siedzącej decyduje układ nóg: padmasana (nogi skrzyżowane), wirasana (tzw. poza bohaterska — prawa stopa...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
WEP PWN 1962-1970. Wielka encyklopedia powszechna PWN. T. 1-13, Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.