męsko-klasyczny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Pluton wydaje się michałanielski, Prozerpina beminiańska. On z silnie umięśnionymi nogami i masywnymi pośladkami. Twarz męsko-klasyczną skrywają kędziory zarostu, wirujące papiloty z włosów i brody. Na jej twarzy, ładnej, lekko banalnej, dwie delikatne łzy. Silne palce Plutona miękko zagłębiają się w ciało Prozerpiny — ten fragment marmuru mówi do mnie o przemianie, o formie, o delikatności, o mocy sztuki. W sali ze śpiącym...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
ZLit - Zeszyty Literackie (Paryż ; War­sza­wa)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.