młododekadent

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Z chłopców widziałem dotąd Wyspiańskiego i Rydla; Epilog ładny, przywiozę go do Wilczyna (...) Lutek już kończy nareszcie Borutę, jest w ostatnich scenach ostatniego aktu. Wyspiański miał na wystawie „secesji*’ oprócz | innych prac portrety Lutka, Karolka i Nawrockiego *, ten i ostatni (nie wiem, czy nazwiska nie przekręciłem), jeden z przywódców krakowskich młododekadentów, jest świetI ny w płaszczu z postawionym kołnierzem i miękkim kapeluszu na głowie. Karolek dziwnie wygląda bez brody — I usta odchylone elegancko, zupełnie jak paryski homme de lettres très en vogue; Lutek też doskonały — nawet Ciocia przyznaje, że „świetny”...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Płoszewski, Leon (zebr. i oprac.) 1971. Wyspiański w oczach współczesnych. T. 1-2, Kraków : Wyd. Literackie
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.