nabłąkać się

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) kosztowała, ale cóż robić? Potrzeba—mistrz wyśmienity: królewicz tak się wyćwiczył chodzić po śniegu, tak dobrze spijać kwas i gorzałkę, żebyś go wziął za rodowitego Słowianina. Niemało musiał się też nabłąkać, nim go przeznaczenia aż do nas przygnały. Szambelanowa szczerze zajęła się losem młodzieńca. Głoszono, iż we Lwowie pierwsze matadory uprzejmie go przyjęły. Wydawano dla niego...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Siemieński, Lucyan 1881. Dzieła. T. 7, Warszawa : Nakł. i Druk. J. Ungra
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikforma zwrotna

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.